Deze week is het vier jaar geleden dat Kanye West The Life Of Pablo voor het eerst ten gehore bracht in een uitverkochte Madison Square Garden en zestien jaar geleden dat hij debuteerde als rapper met The College Dropout. Geen betere tijd dus om het te hebben over mijn ietwat destructieve, ongezonde, enigszins fascinerende, eenzijdige relatie met Kanye West.

YEEZY TAUGHT ME
3 oktober 2019. De dag dat ik mijn bachelor diploma in ontvangst mocht nemen – humblebrag. Ik herinner me het nog als de dag van gister. Mijn cap paste nauwelijks op m’n hoofd – one size fits all, my ass. Ik was ongeveer de vijfde die het podium op mocht om m’n diploma in ontvangst te nemen. Terwijl de docent worstelde met mijn tweede naam, paradeerde ik over het podium. While I was forcing my hair to swing to my every step, kon je op het grote scherm enkele feiten lezen over mij en m’n studietijd.

“Uitwisseling: Stony Brook University”
“Thesis: A thematic analysis on Kanye West”

Ever since I came out the womb, speelt Kanye West een vrij grote rol in m’n leven. Hij fungeert als componist van de soundtracks van mijn hoogte- en dieptepunten. Vrijwel elk belangrijk moment weet ik te linken aan een nummer van Mr. West. So, it’s only right I write a 40-page thesis on him, right?

“I MISS THE OLD KANYE, STRAIGHT FROM THE GO KANYE”
Ik herinner mij niet precies wanneer mijn liefde voor Kanye West en zijn discografie omsloeg naar een obsessie. Wat ik wel weet, is dat mijn introductie naar Mr. West mogelijk is gemaakt door mijn broer, Lionel. Lionel fungeert als mijn docent als het gaat om alles basically, especially music. Ik weet nog dat hij in ons ouderlijk huis een prikbord op de muur in zijn kamer had hangen. Waar je nu Instagram, Facebook en eventueel Complex checkt voor whatever’s hot in music, checkte ik Lionel’s prikbord. Krantenknipsels, to-do lijstjes, bonnetjes van Free Record Shop, tickets etc. Wat betreft het laatste, staat zijn ticket voor Kanye West’s Touch The Sky Tour nog op mijn netvlies gebrand. Ik heb nog nagevraagd hoe de tour was, want ik heb hem er nooit over horen praten. Hij kon zich nog vrij weinig herinneren, alleen wat violen. In other words, it was wack. Maar, mijn broer was fan. Als Lionel fan was van iets, was zijn kleine zusje dat nu ook.
In het begin luisterde ik naar wat mijn broer draaide, ik nam nooit zelf het heft in handen om Kanye’s repertoire te onderzoeken. Tot deze tijd was ik slechts fan. Slechts gefascineerd met de polo-dragende, zeer ambitieuze Chicago native. Dit veranderde nadat “Love Lockdown” blessed my ears for the first time.

“CHOP UP THE SOUL KANYE, SET ON HIS GOALS KANYE”
Het jaar was 2012. Ik zat in groep 8 en mijn school was een van de eerste scholen in het land met een beamer en een whiteboard dat ook diende als projectiebord in plaats van het gebruikelijke krijtbord. Tijdens de kleine pauzes keken we naar Het Klokhuis en in de grote pauzes hadden wij vrij spel. In deze tijd was YouTube niet zo hinderlijk met advertenties en speelden we de nieuwste clips af. Waaronder, de nu infamous, “Love Lockdown”. Eén van mijn beste vriendinnen in die tijd was even obsessed met het nummer als ik. It still is one of the most beautiful thing ever, bonding over music. De clip was zo clean en minimal. Dat in contrast met het rauwe, intrigerende van tribe members… Prachtig. Till this day, één van de mooiste clips ever made. Klaar. This marked the beginning of my love and fascination for the Chi-town’s finest. Nadien werd zijn hele repertoire grijsgedraaid. Elke dag viel ik mijn broer lastig om zijn tracks te downloaden van Limewire.

“THE ALWAYS RUDE KANYE, SPAZ IN THE NEWS KANYE”
Weet je wanneer je heel de dag in een ruimte zit en je de ruimte verlaat om en je bij terugkomst merkt that you’ve been chilling in a room dat muf ruikt? Geurenblind, zoals ze dat noemen in de Ambi Púr reclame. Precies. Dat heb ik dus met Kanye West en zijn controversie: ik ruik het niet meer. Die twee zijn zo verweven – Kanye West en controversie – dat niks dat uit zijn mond komt mij iets meer doet. Good or bad. Cause after his last big controversy, revolving his statement on slavery – streamde ik nog even blij The College Dropout as I did prior to that.

But did I cancel Daniel Caesar and other artists after their racist statements?
I sure did.

Hypocriet?
Probably.

Do I care?
Nah.

I told y’all this relationship is toxic.

ONLINE FAN COMMUNITIES IN TIMES OF CELEBRITY CONTROVERSY: A THEMATIC ANALYSIS ON KANYE WEST
As mentioned, heb ik een scriptie geschreven over Kanye West waarin ik dit fenomeen onderzocht. More specifically, ik heb onderzoek gedaan naar fan loyaliteit in tijden van controversie. Ik focuste mij op Kanye’s, arguably, most controversial statement of his career: slavery was a choice. Ik ga niet mijn scriptie uiteenzetten, not only cause it brings back a lot of stress and anxiety, maar ook omdat het vrij veel is. Het kwam erop neer dat het moeilijk is om afstand te nemen van een artiest waar je fan van bent amidst controversy, omdat dat als het ware gelijk is aan afstand nemen van een deel van jezelf. Zeker als het om een artiest gaat waar je al jaren fan van bent. In my case, over a decade. All this to say… my hypocritical ass will probably stan Kanye West now and in the foreseeable future. If after you decide to flood my dm’s, email or ears with all the reasons why Kanye is ‘cancelled’, don’t bother. I won’t be able to hear you over my Spotify having his discography on loop.

So.
Enjoy your day and stream “Jesus is King”.