IMANI OVER het hypocriete fenomeen "cancel culture"

IMANI OVER het hypocriete fenomeen “cancel culture”

“Cancel”.
Naast “toxic” en “energy”, the most overused term in this day and age.

It’s wack.
Heel deze cancel culture is wack. De neiging om artiesten te cancelen om de kleinste dingen gaat nergens over. Ik heb het hier specifiek over artiesten, niet over onze naasten – cause I’m quick to cut someone off, best believe that. Ik heb het over dezelfde artiesten die we “cancelen”, maar waarover wij nog volop tweeten. Dezelfde artiesten die we “cancelen”, maar waar wij naar luisteren when no one’s around. That ain’t no canceling, my G.

BACKFIRE
Good ol’ Merriam-Webster definieert het werkwoord “to cancel” als volgt: “to destroy the force, effectiveness, or validity of”. Als we dit vertalen naar het cancelen van artiesten, zou dit betekenen dat wij alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat ze niet meer aan de bak komen en geen money meer maken. Dit kan door middel van het niet streamen van pokoes, geen concerten bezoeken, geen merch kopen etc.

Leg mij dit uit. Hoe zal een wereldwijde oproep tot het cancelen van een artiest, waardoor deze een trending topic wordt, waardoor zij die nog niet van deze artiest afweten, deze nu in hun timeline zien en nieuwsgierig worden en vervolgens hun shit gaan streamen to see what the fuss is about, leiden tot het stoppen van artiest’s faam? Hoe? Let me answer that: NIET. Het werkt averechts, mi mang.

BLM
Niet zo lang terug riepen enkelen op tot het cancelen van J. Cole en Kendrick because “they weren’t doing enough” tijdens de recente BLM protests. You mean to tell me that we should cancel the same artists that have been telling us about how they do black peoples and have been in the streets protesting with us, only because they didn’t post a black square of omdat ze niet een screenshot hebben gepost van een Paypal-overschrijving naar een organisatie? Hou op met me.

HYPOCRISIE EN SUBJECTIVITEIT
And it’s not just us. Your favorite celebrity is doing the same thing. Take Snoop Dogg for example. Sinds Kanye’s controversiële comments over slavernij (y’all know I don’t shy away of mentioning Kanye every now and then) zit Snoop hem op z’n huid. From calling him all kinds of Uncle Tom’s tot een oproep om hem massaal te cancelen. Dezelfde Snoop gooit een paar dagen geleden een video waar hij in de studio is met, you guessed it, Mr. West.

Cancel culture kan in één adem genoemd worden met hypocrisie en subjectiviteit. Hoe wij de ene artist cancelen, coppen wij nog doodleuk alle sneakers die ze droppen of streamen we zo nog massaal. Of wij cancelen een zangeres for saying something out of line, maar we cancelen niet onze favoriete rapper who we’ve been a fan of for as long as we can remember, want “hij bedoelde het niet zo” of “we moeten iemand niet oordelen op zijn verleden”. Hypocrisie en subjectiviteit.

We zijn eerder geneigd om ons te distantiëren van iemand (could be a rapper or your momma) waarmee we vrij weinig hebben, dan iemand waarmee we opgegroeid zijn of heel veel liefde voor hebben. Hypocrisie en subjectiviteit.

CONGRATULATIONS, YOU PLAYED YOURSELF
So, at the end of the day, actions speak louder than words. Als je serieus bent over het cancellen, don’t announce shit – stop met het supporten van ze. Simpel. Dit betekent niet meer meedoen aan raffles om hun laatste sneaker te coppen of Spotify afstruinen om hun laatste album beluisteren.

Cause guess what? While you’re playing their music, guess what you’re also playing?

Yourself.

SHARE

Facebook
Twitter
Pinterest
LinkedIn
WhatsApp
Email

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

screengrab notorious big - juicy

IMANI OVER hiphop’s fascinatie voor overleden rappers

Van alle dingen die zijn voortgekomen uit de pandemie, is Verzuz mijn favoriet. Vrijwel elke battle is pure nostalgie. Je girl was fan. I was all here for it, until it was brought to my attention dat Swizz Beatz en Timbaland, de oprichters van Verzuz, eraan denken om een Biggie versus Tupac te organiseren. Wanneer laten wij hen die zijn heengegaan eens een keertje met rust?

LEES VERDER »
IMANI OVER rappers als onze saviors

IMANI OVER rappers als onze saviors

Artiesten worden aanbeden. De hemel in geprezen. Verafgood zelfs. Alles wat ze doen wordt door de media op de voet gevolgd. Elke misstap wordt vergroot en gedeeld met het publiek. Zeker als het gaat om hoe ze bewegen in tijden van nood. Let me say one thing: these rappers ain’t gonna save us and quite frankly… it’s not their job to do so. Hear me out.

LEES VERDER »

OOK LEUK

IMANI REVIEWT Pusha T ‘It’s Almost Dry’

Met éen van de sterkste marketingstrategieën van dit jaar: Sick ass single “Diet Coke” met de “Flava In Ya Ear” homage, een dikke distrack in samenwerking met Arby’s naar Mc Donald’s (Mc Donald’s, give the man his money!) en een listening party aka “Cokechella” tijdens Coachella – it’s only right that I get back in my review bag.

LEES VERDER »
screengrab notorious big - juicy

IMANI OVER hiphop’s fascinatie voor overleden rappers

Van alle dingen die zijn voortgekomen uit de pandemie, is Verzuz mijn favoriet. Vrijwel elke battle is pure nostalgie. Je girl was fan. I was all here for it, until it was brought to my attention dat Swizz Beatz en Timbaland, de oprichters van Verzuz, eraan denken om een Biggie versus Tupac te organiseren. Wanneer laten wij hen die zijn heengegaan eens een keertje met rust?

LEES VERDER »
IMANI REVIEWT Big Sean Detroit 2

IMANI REVIEWT Big Sean ‘Detroit 2’

Ik kan mij niet de laatste keer herinneren dat ik een album heb beluisterd, with more than 12 songs, without skipping a song or getting bored. Big Sean made it happen though! Detroit 2 is in a league of its own. Man, maybe album of the year?

LEES VERDER »
IMANI SIGOURNEY © 2020